Ik hoop gewoon eens wat te kunnen delen en vooral jullie mening hierover te horen. Ik zit met een probleem....althans....ik zie het zelf als een probleem. Overal en tijdens vele vergaderingen wordt er geroepen..."de jeugd heeft de toekomst"....maar de jeugd blijft helaas toch wat weg....waarom nu, zijn het de ouders...is het de jeugd zelf....of zijn het juist de opmerkingen waarmee deze jeugd (als ze eens wat winnen) mee moeten dealen en niet leuk vindt.
Ik zal mijn verhaal zo kort mogelijk proberen te vertellen. In 2007 ben ik helaas ziek geworden en heb met de ziekte kanker te maken gekregen. Mijn zoontje (toen acht) en ik kweekten samen en als hij thuis was na school gingen we eerst alle hokken en voliere's langs. Toen ik ziek werd, kon ik dat allemaal niet meer doen en gezien mijn zoon dus de enige was en ik de taak best wel zwaar voor hem vond overwoog ik om vogels te verkopen en desnoods te stoppen met deze pracht hobby. Nee, riep mijn zoon (Bas) mama ik doe het....voor je....niet de vogels weg. In dat jaar van vele behandelingen waardoor ik als actieve moeder van drie zoontjes, tot niets meer was....heeft hij heel stoer alle vogels gevoerd, schoongemaakt, geringd, etc........
Toen de tijd van de shows aanbraken lukte het hem zelfs nog op te kooien en met wat hulp van zijn vader de vogels naar de show te brengen. Ook daar ging het goed en hij viel in de prijzen. maar....kreeg wel te horen dat het wel heel gemakkelijk was als zijn moeder alles voor hem deed en hij dus mee voer op de successen van zijn moeder....dat deed zo veel pijn dat ook hij bijna overwoog om te stoppen. Hij was diegene die zelf kweekte en daarbij de vogels van zijn moeder nog eventjes erbij nam. Hij was diegene die nesten controleerde en zijn best deed met de kennis die hij had goede koppels samen te stellen....zijn moeder deed niets meer.
Helaas staat deze opmerking opzichzelf...deze hoor je vaker...ja maar zijn vader is keurmeester...of ja maar zijn vader of moeder (in mijn geval) heeft goede vogels...of hij moet wel want...zijn ouders....., misschien is het ook wel eens waar, maar beslist niet in alle gevallen. Ik heb duidelijk aan Bas te danken dat ik mijn vogels nog heb en nu ik "schoon" ben verklaard weer verder mag met een pracht hobby en hij...heeft een geweldige daad verricht en daarbij ook nog eens zelf.....goede vogels gekweekt.
De jeugd heeft de toekomst, we kunnen nog veel aan ze leren maar vergeet niet...dat we ook een hele hoop van ze kunnen leren en dat er vele kinderen zijn die zelf voor hun vogels zorgen en mee kweken.
Misschien dat we toch als wat "ouderen" en dus "rotten" in deze hobby wat meer krediet en vooral respect voor die kleine mannen en meiden die ook hun mannentje of vrouwtje wel weten te staan! dus laten we die opmerkingen nu eindelijk eens voor wat ze waren...maar wat respect voor die kanjers dat zou motiverender werken vermoed ik.
Sorry maar ik moest mijn verhaal eventjes kwijt...omdat ook dit keer weer de eerste opmerking die bas kreeg nadat hij vertelde dat hij kampioen was geworden in Apeldoorn, deze was.....
Ik zal mijn verhaal zo kort mogelijk proberen te vertellen. In 2007 ben ik helaas ziek geworden en heb met de ziekte kanker te maken gekregen. Mijn zoontje (toen acht) en ik kweekten samen en als hij thuis was na school gingen we eerst alle hokken en voliere's langs. Toen ik ziek werd, kon ik dat allemaal niet meer doen en gezien mijn zoon dus de enige was en ik de taak best wel zwaar voor hem vond overwoog ik om vogels te verkopen en desnoods te stoppen met deze pracht hobby. Nee, riep mijn zoon (Bas) mama ik doe het....voor je....niet de vogels weg. In dat jaar van vele behandelingen waardoor ik als actieve moeder van drie zoontjes, tot niets meer was....heeft hij heel stoer alle vogels gevoerd, schoongemaakt, geringd, etc........
Toen de tijd van de shows aanbraken lukte het hem zelfs nog op te kooien en met wat hulp van zijn vader de vogels naar de show te brengen. Ook daar ging het goed en hij viel in de prijzen. maar....kreeg wel te horen dat het wel heel gemakkelijk was als zijn moeder alles voor hem deed en hij dus mee voer op de successen van zijn moeder....dat deed zo veel pijn dat ook hij bijna overwoog om te stoppen. Hij was diegene die zelf kweekte en daarbij de vogels van zijn moeder nog eventjes erbij nam. Hij was diegene die nesten controleerde en zijn best deed met de kennis die hij had goede koppels samen te stellen....zijn moeder deed niets meer.
Helaas staat deze opmerking opzichzelf...deze hoor je vaker...ja maar zijn vader is keurmeester...of ja maar zijn vader of moeder (in mijn geval) heeft goede vogels...of hij moet wel want...zijn ouders....., misschien is het ook wel eens waar, maar beslist niet in alle gevallen. Ik heb duidelijk aan Bas te danken dat ik mijn vogels nog heb en nu ik "schoon" ben verklaard weer verder mag met een pracht hobby en hij...heeft een geweldige daad verricht en daarbij ook nog eens zelf.....goede vogels gekweekt.
De jeugd heeft de toekomst, we kunnen nog veel aan ze leren maar vergeet niet...dat we ook een hele hoop van ze kunnen leren en dat er vele kinderen zijn die zelf voor hun vogels zorgen en mee kweken.
Misschien dat we toch als wat "ouderen" en dus "rotten" in deze hobby wat meer krediet en vooral respect voor die kleine mannen en meiden die ook hun mannentje of vrouwtje wel weten te staan! dus laten we die opmerkingen nu eindelijk eens voor wat ze waren...maar wat respect voor die kanjers dat zou motiverender werken vermoed ik.
Sorry maar ik moest mijn verhaal eventjes kwijt...omdat ook dit keer weer de eerste opmerking die bas kreeg nadat hij vertelde dat hij kampioen was geworden in Apeldoorn, deze was.....
Opmerking